സന്ധ്യ തന്‍ പ്രിയമാര്‍ന്ന പൂവേ

സന്ധ്യ തന്‍ പ്രിയമാര്‍ന്ന പൂവേ
നീ പുലരിയില്‍ അടരാതെ!
ഏതോ വിഷാദം അറിയാതെ നിന്നെ
തരളമായി പുല്‍കിയോ... സാന്ദ്രമീ മഞ്ഞലയില്‍

അഴകേ നിന്‍ സുരഭില ദലമെന്തേ
അറിയാതെ നനുനനെ നനവൂറി
ആരാരും കേള്‍കാത്ത നിന്‍ മോഹങ്ങള്‍,
എന്നോടായ്  ചൊല്ലാമോ ഈ വേളയില്‍?
എന്നെന്നും നിന്നുള്ളം മൗനമായ് തേടും സാന്ത്വനമേകാന്‍

മൃദുലേ നിന്‍ നിനവില്‍ ഇന്നെന്തേ,
പിരിയാത്ത നിഴലായ് നോവേറേ?
ആലോലം പൂന്തെന്നല്‍ നിന്നെ തലോടവേ,
നിന്‍ ശോകം മായില്ലേ  ഓര്‍മ്മകള്‍ പോലെ?
ഇനി നിന്നെ പുണരില്ലേ , മൃദുവായ്  വീണ്ടും ആനന്ദഭാവം? 
*****

All rights reserved for the poem. Rahul Soman©