സന്ധ്യ തന്‍ പ്രിയമാര്‍ന്ന പൂവേ
നീ പുലരിയില്‍ അടരാതെ!
ഏതോ വിഷാദം അറിയാതെ നിന്നെ
തരളമായി പുല്‍കിയോ... സാന്ദ്രമീ മഞ്ഞലയില്‍
അഴകേ നിന്‍ സുരഭില ദലമെന്തേ
അറിയാതെ നനുനനെ നനവൂറി
ആരാരും കേള്‍കാത്ത നിന്‍ മോഹങ്ങള്‍,
എന്നോടായ് ചൊല്ലാമോ ഈ വേളയില്‍?
എന്നെന്നും നിന്നുള്ളം മൗനമായ് തേടും സാന്ത്വനമേകാന്‍
മൃദുലേ നിന്‍ നിനവില്‍ ഇന്നെന്തേ,
പിരിയാത്ത നിഴലായ് നോവേറേ?
ആലോലം പൂന്തെന്നല്‍ നിന്നെ തലോടവേ,
നിന്‍ ശോകം മായില്ലേ ഓര്‍മ്മകള്‍ പോലെ?
ഇനി നിന്നെ പുണരില്ലേ , മൃദുവായ് വീണ്ടും ആനന്ദഭാവം?
*****
All rights reserved for the poem. Rahul Soman©
